سکسکهٔ نوزاد یکی رفلکس های طبیعی است که پدر و مادر باید در مورد آنها بدانند، اما نیازی به احساس خطر نیست. سکسکه به احتمال زیاد پس از یک وعده تغذیه یا زمانی که کودک هیجان زده می شود رخ می دهد. با رشد و بلوغ ارگان های داخلی بدن نوزاد، شدت و فراوانی سکسکه کاهش می یابد.
جنین از سه ماهه ی دوم بارداری در شکم مادرش شروع به سکسکه کردن می کند، این روند پس از تولد در نوزادان نیز ادامه پیدا می کند. بروز سکسه در نوزادان علل گوناگونی دارد که در این جا به 7 موزد از مهم ترین آنها اشاره می کنیم:
ریفلاکس عارضه ای است که در آن به علت ضعف دریچه ی کاردیا ( یک اسفنگتر بین مری و معده که مانع از ورد محتویات معده به مری می شود) و عدم تکامل کافی آن، محتویات درون معده نوزاد که شامل شیر بلعیده شده به همراه اسید معده می باشد، از معده به درون مری بالا می آید. اسید معده سبب تحریک سلول های لایه ی داخلی مری شده، پایانه های عصبی تحریک شده با انتقال پیام سبب تحریک عضله ی دیافراگم و انقباضات ریتمیک آن می شوند. به این ترتیب سکسکه بروز می کند.
خوردن مقدار زیادی شیر در هر وعده سبب تورم معده و فشار آوردن آن به عضله ی دیافراگم می شود که در زیر آن قرار دارد. این تحریک سبب انقباض دیافراگم (مهم ترین عضله ی تنفسی) و بروز سکسه خواهد شد.
نوزادان به طور طبیعی در هنگام مکیدن شیر، هوا می بلعند. این روند سبب می شود که بتوانند همزمان با مکیدن پستان و یا شیشه شیر از بینی خود نفس نیز بکشند. با بزرگتر شدن شیرخوار و قرار گرفتن اپی گلوت در موقعیت نهایی، تنفس کردن در هنگان بلع ممکن نخواهد بود. این مزیت در نوزادان و شیرخواران معایبی هم دارد.
به این ترتیب با تنفس در هنگام شیر خوردن مقداری از هوای وارد شده به گلو با انجام هر بار عمل بلع، وارد معده می شود. این حباب هوا سبب تورم معده و کشیده شدن دیواره ی آن می شود. این معده ی متورم بر روی دیافراگم که در زیر آن قرار دارد فشار می آورد و اعصاب آن را تحریک می کند. این تحریک سبب اسپاسم (انقباض عضلانی) عضله ی دیافراگم شده و بروز سکسه را موجب می شود.
ممکن است که نوزاد به برخی از عناصر تشکیل دهنده ی شیر خشک و یا حتی به مواد خورده شده توسط مادر حساسیت داشته باشد. این حساسیت ممکن است که سبب التهاب مری نوزاد شود که ازوفاژیت نام دارد. اعصاب واگ که از دو طرف مری عبور می کنند در اثر این التهاب تحت تأثیر قرار گرفته و در هنگم عبور از دیافراگم سبب تحریک آن می شوند. به این ترتیب با انقباض های ریتمیک دیافراگم، سکسکه بروز می کند.
اگر نوزاد شما مبتلا به آسم است، التهاب برونشیول های تنفسی، ورود هوا به ریه ها را محدود خواهد کرد. عضلات تنفسی برای به داخل کشیدن هوا فعالانه منقبض می شوند. به این ترتیب این انقباضات پیاپی سبب خستگی این عضلات و درنتیجه اسپاسم دیافراگم و درنهایت سکسه می شود.
مجاری تنفسی نوزادان بسیار حساس است، هرگونه آلودگی موجود در هوای تنفسی مانند، ذرات گرد و غبار، عطر و ... سبب ایجاد سرفه در آنها می شود. سرفه های مداوم به عضله ی دیافراکم فشار می آورد درنتیجه بروز سکسکه را به دنبال خواهد داشت.
در برخی موارد کاهش دمای محیط پیرامون نوزاد سبب انقباض عضلات بدن او می شوند. یکی از این عضلات منقبض شده، دیافراگم است و سکسکه را به دنبال خواهد داشت.
به این ترتیب می توان این طور نتیجه گرفت، هر عاملی که سبب انقباض ناگهانی دیافراگم شود، بروز سکسکه را موجب خواهد شد.هر زمان که نوزاد شما دچار سکسکه شد، آرامش خود را حفظ کنید، شرایط را مدیریت کرده و سعی کنید عامل ایجاد کننده ی سکسکه را بیابید و با از بین بردن آن سکسکه را متوقف کنید.اگر هر روز بارها و بارها این مسأله رخ می دهد، شاید بهتر باشد که آن را با پزشک درمیان بگذارید.
شما می توانید به روش هایی مانع از بروز سکسکه در فرزندتان شوید، برای مثال:
اگر که فرزندتان هر روز بارها دچار سکسکه می شود و این دوره های سکسکه ساعت ها طول می کشد به طوری که سبب اختلال در خواب، خوراک و بازی او شده است، این موضوع را با پزشک درمیان بگذارید.